sábado, 24 de enero de 2009

Hay un gallego en la Luna…/Hai un galego na Lúa


Quizás en la luna estemos muchos… pero aún así, me siento orgullosa de mi tierra, de su gente…aunque ya sabemos que hay personas que no deberían pertenecer a ninguna parte, pero de esa, supongo, hay en todos lados, ¿o no?
Es cierto, nuestra historia no siempre ha sido fácil… no siempre hemos sido considerados y dignificados, todavía hoy no sé yo si se nos consideran en igualdad con otros pueblos y otras gentes. No pasa nada, sabemos de humillaciones y de injusticias, pero preferimos ser como hormiguitas y no distraernos como las cigarras. Tenemos paciencia y somos expertos en esfuerzo.
Y sin que nadie nos regale nada, estamos ahí…
En el mundo del arte.
En el mundo de la empresa.
En el mundo de la ciencia.
En el mundo de la medicina.
En el mundo de la cooperación.
En el mundo de las letras.
En el mundo de la comunicación.
En el mundo de la investigación.
En el mundo de la educación.
En el mundo de la emigración.
En el mundo del deporte.
En el mundo de la aventura.
En el mundo de la gastronomía.
… Bueno, y en otros mundos, algunos buenos y otros no tan buenos.
Quiero dejaros un texto de Vicente Risco…prometedme que también lo leeréis en gallego y si queréis opinar, ya sabéis…

DE LA MEDIDA DE LAS COSAS
Tú dices: Galicia es muy pequeña. Yo te digo: Galicia es un mundo.
Cada tierra es como si fuese el mundo entero. La podrás andar en poco tiempo del Norte para el Sur, del Este para el Oeste en otro tanto; la podrás volver a andar otra vez y no la has de dar andado. Y cada vez que la andes, has de encontrar cosas nuevas y otras echarás de menos. Puede ella ser pequeña en extensión, en hondura, en entidad, es tan grande como quieras y desde luego mucho más grande de cómo tú la ves. ¿no dicen los filósofos que el hombre es el microcosmos, el compendio, el resumen de todo el universo? Para cuanto más una tierra con todos los hombres que en ella viven, un pueblo, que a lo mejor es una suerte de Adam Kadmon… Del tamaño de tu espíritu depende todo, cuanto más pequeño sea, más tierra necesitará. Si tu pensamiento es hondo, tu tierra, para ti, no tendrá fin, en ella estará el mundo todo con todos sus climas. Si tu pensamiento se detiene en la corteza de las cosas, no digas tampoco: Galicia es bien pequeña; eres tú, que jamás podrás concebir nada grande.

DA MEDIDA DAS COUSAS
Ti dis: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
Cada terra é coma se fora o mundo en teiro. Poderala andar en pouco tempo do Norte para o Sur, do Leste para o oeste noutro tanto; poderala volver andar outra vez e mais non a has dar andado. E cada vez que a andes, has de atopar cousas novas e outras has botar de menos. Pode ela ser pequena en extesión; en fondura, en entidade, é tan grande como queiras e dende logo moito máis grande de compo ti a ves. ¿Non din os filósofos que o home é o microcosmos, o compendio, o resumo do universo todo? Para canto máis unha terra con tódolos homes que nela viven, un pobo, que se cadra, é unha sorte de Adam Kadmon… Do grandor do teu espírito depende todo, canto máis pequeño sexa, máis terra precisará. Se o teu pensar é fondo, a túa terra, para ti, non terá cabo, nela estarán o mundo todo con tódolos seus climas. Se o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampouco : Galicia é ben pequena; es ti, que endexamais poderás concebir nada grande.

VICENTE RISCO

No hay comentarios: